دعا کردن فرستادن ارتعاشاتی از شخصی به شخص دیگر و خداست.

کل عالم وجود در ارتعاش است؛شما با دعا پیام مهر و دوستی و تفاهم، مدد کاری ، حمایت و همدردی را از خود به دسگری منتقل می کنید، در این روند ارتعاشاتی در جهان ملکوت بوجود می آورید، که از طریق آنها خداوند کسی را که برایش دعا شده، مورد رحمت و عنایت خود قرار می دهد. این اصل را در زندگی دنبال کنید و از نتایج شگرف آن بهره مند شوید.

یکی از وظابف مهم دعا اینست که برای افکار خلاق حکم محرک را دارد.در درون ذهن همه منابعی وجود دارد که برای رسیدن به زندگی موفقیت آمیز بدان نیاز است. این افکار و عقاید در وجدان آگاه ما حضور دارند و چنانچه رها شوند و به آنها اجازه شکوفایی داده شود، می توانند از انجام هر مهم و مسئولیتی برآیند. اگر می خواهید دعای شما مستجاب شود یاد بگیرید چیزهای مهمی از خدا بخواهید. خدا بر اساس آرزوها و خواسته هایی که دارید به شما بها می دهد.

تنها خدا را بخوانیم‏

خداى تعالى دعاى دعا کنندگان را اجابت مى‏کند، امّا به دو شرط:

اوّل- "وقتى مرا بخوانند"، پس واجب است که فقط خدا را بخوانیم، نه‏ هیچ‏ کس دیگر را گویى انسان در ظاهر خدا را مى‏خواند، امّا به راستى خداى‏حقیقیش را نمى‏خواند، بلکه روى دعایش به سوى شرکایى است که براى خدا فرض کرده است. او به زبان، "یاربّ" مى‏گوید و دستهایش را به دعا سوى آسمان‏بلند مى‏کند، امّا دلش با خدا پیوند نمى‏گیرد، زبان او در کار نیایش است در حالیکه ‏دلش خدا را نمى‏خواند. در تفسیر این آیه کریمه:

فَاخْلَعْ نَعْلَیْکَ إِنَّکَ بِالْوَادِ الْمُقَدَّسِ طُوىً. (سوره طه، آیه 12)

"کفشهایت را بر کن که تو در وادى مقدّس طُوى هستى."

آمده است که منظور از کفش، دوستى زن و فرزند است، یعنى تو تا زمانى که‏ بر من وارد مى ‏شوى و مى‏خواهى که مرا بخوانى باید دلت پیوندى با دوستى ‏فرزندان نداشته باشد، زیرا حضرت موسى‏علیه السلام در آن بیابان و آن شب سرد، آن‏ هنگام که تاریکى و سرما و کم گشتگى او را در خود پیچیده بود، به زنش که به ‏زودى باید کودکش را به دنیا میآورد مى‏اندیشید و براى او در جستجوى آتش بود.

و تو نیز به مسجد رفتى و نماز گذاردى و در این میان، اندیشه‏ات مشغول ‏فرزندان و مشکلاتت بود، پس تو خدا را نخوانده‏اى.

بنابر این از این آیه کریمه در مى‏ یابیم که آنگاه که خواستى به دعا مشغول ‏شوى ناچار باید از پیوندهاى دیگر دور شوى و در توجّه خود به خدا، اخلاص‏ داشته باشی ،.خداوند مى‏گوید:

شرط دوّم - این شرط را در نیمه دوم آیه مى ‏یابیم، آنجا که مى ‏فرماید:

فَلْیَسْتَجِیبُوا لِیْ وَلْیُؤْمِنُوا بِی لَعَلَّهُمْ یَرْشُدُونَ

"پس باید دعوت مرا استجابت کنند و به من ایمان آورند تا شاید هدایت شوند."
تا زمانى که خدا دعاى تو را اجابت مى ‏کند، تو نیز به نوبه خود باید فرمان‏خدا را اجابت کنى و به او ایمان آورى و همه شئون زندگیت را بر طبق خواست خداو بر حسب تعالیم او شکل دهى. آرى! از این راه است که انسان به رشد مى‏رسد. ورشد یافتن یعنى ‏رسیدن به ‏راه درست، پس هنگامى که‏ انسان، فرمان‏ خدا را اجابت‏ کند و به ‏او ایمان‏آورد، بى شک رشد را در زندگى خویش تضمین کرده است.

خدا کجاست و باید برای دعا کردن به کجا برویم ؟

انسان هنگام مشکلات در جستجوى راه حلّى است و به فطرت مى‏داند که ‏این راه حل به دست خداست و اینکه هر امر مشکلى هر چند بزرگ باشد و هر چندانسان را به ناامیدى فراخواند، راه حلّى به دست خدا دارد، امّا خدا کجاست؟به کجا روى آوریم تا به خدا نزدیک باشیم و رو به سوى او سخن گوییم؟ و از اودرخواست کنیم آیا خدا در مسجد است؟ آیا در دشت یا بر روى کوههاست؟ وبالآخره در کجا به خدا نزدیکتریم؟ این پرسش، فرا روى همه مردم است و تنهابراى آنان که در روزگار پیامبر مى‏ زیستند و از او درباره خدا مى ‏پرسیدند، نبوده ‏است. ما نیز هرگاه با مشکلات مواجه مى‏شویم جایى را مى‏جوییم که در آن به‏خداوند نزدیکتر باشیم تا او را در آنجا بخوانیم. قرآن حکیم این پرسشها را اینگونه‏پاسخ مى‏دهد:

وَإِذَا سَأَلَکَ عِبَادِی عَنِّی فَإِنِّی قَرِیبٌ... (سوره بقره، آیه 186)

"و زمانى که بندگان من از تو درباره من پرسند، من نزدیکم."

پس دیگر انسان به واسطه‏اى و یا به اینکه راهى را طى کند تا به خدا برسد،نیاز ندارد. زیرا که خداوند نزدیک است. در دعاى ابو حمزه مى‏خوانیم:

"وَاَنَّ الرَّاحِلَ إِلَیْکَ قَریبُ الْمَسافَةِ، وَأَنَّکَ لا تَحْتَجِبُ عَنْ خَلْقِکَ اِلّا أَنْ تَحْجُبَهُمُ‏الْأَعْمالُ دُونَکَ".

"کوچنده به سوى تو راهش کوتاه است و تو از خلق خود پوشیده نیستى جزاینکه کارها، آنها را در پس پرده مى‏نهد."

در کتابهاى تفسیر آمده است که مردى از پیامبر پرسید: اى رسول خدا آیا خداوند ما نزدیک است تا با او آهسته راز و نیاز کنیم، یا دور است تا به بانگ بلندبخوانیمش؟ پس پیامبر چشم انتظار وحى شد تا آیه 186 سوره بقره نازل گشت:"و زمانى که بندگان من از تو درباره من پرسند، من نزدیکم..."

برای استجابت دعا چه باید کرد؟

شک و تردید همواره حالاتی آشنا برای انسانها بوده است. افراد مردد و حیران به این سو و آن سو می نگرد و همواره این سوال برایشان پیش می آید که آیا قدرتی وجود دارد که بتوان از آن کمک گرفت . این تردید به خاطر عدم اعتماد و ایمان کامل به وجود قدرت برتری است که تمام کائنات را زیر قدرت خود دارد.

هنگامی که در حالت دعا قرار می گیرید با این موضوع ایمان داشته باشید که قدرت روحی شما تنها علت و سبب و تنها عامل نجات دهنده شماست و از صمیم قلب اطمینان حاصل کنید که با وجود آن هر غیر ممکنی ممکن و هر عملی میسر می شود. در وهله اول این جمله تاکیدی را همواره با خود تکرار کنید: روزی خواهد رسید که من به آرزوی خود برسم. آری روزی می رسد که من خوشبختی خود را بییبم " اما فراموش نکنید که خواست و آرزوی خود را به آییده و به بعد موکول نکنیم و آن چه می خواهیم در زمان حال از ضمیر باطن بخواهیم و به آسانی بدان جان ببخشیم و البته این در صورتی میسر است که به آن ایمان کامل داشته باشیم.

هنگامی که برای کسی دست دعا به سوی آسمان بلند می کنید او را در اعماق روح و ضمیر باطن خود بنشانید و او را با چهره ای شاد و روحی آزاد ببینید و از اینکه دعایتان مستجاب خواهد شد شکر گزاری کنید . هنگامی که با روح و اعتقاد روبه سوی خداوند می کنید با شناختی که از او دارید می دانید که آرزویتان را بر آورده خواهد کرد.

زیرا خداوند هرگز با شکست میانه ای ندارد . نه آن را می شناسد و نه آن را برای بندگانش می خواهد. بعنوان مثال اگر تصویر تندرستی عزیز بیمار خود را به ذهنتان بسپارید و تمامی دقت خود را بر روی بهبودی او متمرکز کنید خداوند نیز بر این تمرکز ذهن شما صحه خواهد گذاشت.

چرا گاهی دعاهایمان به استجابت نمیرسد؟

آخرین مرحله دعا شامل شناخت و قبول آن است و اعتقاد به این مسئله که حتما اجابت خواهد شد. اما این نکته را به خاطر داشته باشید که ما هرگز قادر به دیدن وجدان و ضمیر و اعتقادات باطنی خود نیستیم , اما می توان با قدرت ایمان به آرزوهای خود جامه عمل بپوشانیم و دعا ها را مستجاب کرد.

اما بیشتر اوقات این سوال به ذهنمان خطور می کند :" پس چرا دعاهایمان مستجاب نمی شود؟ پاسخ آن در سوال پنهان است. زیرا ترس و تردید در آن به خوبی روشن است . چنان به خداوند ایمان داشته باشید که درکودکی خود را به مادر می سپردید و جز او کس دیگری را نمی شناختید و عشق او را با تمام و جود احساس می کردید هنگامی که در مورد استجابت دعاهایتان دچار شک می شوید ,دقت خود را بر خواسته تان متمرکز کنید . پس از آنکه تمام ذهن و فکر خود را از این فکر و ایده انباشتید , پس از چندی شاهد رشد و شکوفایی آن خواهید شد.

با آرزوی استجابت دعای همه حاجتمندان

التماس دعا